RAKI ROKA HOBAAA...

Hayatın tadını çıkarmayıp, offlayan pufflayan insanları sevmiyorum!! Arkadaş olarakta seçmiyorum, yaklaşmıyorum ve yaklaştırmıyorum...İçimde her zaman yüksek bi yaşam enerjisi var. Tabiki benimde, zırıl zırıl ağladığım," herşey beni mi bulur?,ölsem daha iyiydi, bu bana yapılırı mı? üleyyyn" dediğim anlar var hahayttt
Ama bunun dışında; paramın yoksa ve 1 saatlik yol yürümem gerekirse 'aaa süper yahu hemde spor olur' diyebilecek kadar pozitifim,rahatım. Rahat olmadığım 'çıs çıs çığırdığım ozman taksiye binerim! babam öder!' dediğimde görülmüştür hahaaayt

Ama bide uyuzluğum var asla ve asla yanında rahat edemeyeceğim konuştuklarıma dikkat etmem gerekecek kişilerin ortamına girmem ve almamda hahahayyyt.Oturup konuşuyosam, rahat edicem ,hebele hebele dediğimde; karşı taraf bilicekki Hürrem geyik yapıo "bugün iyi gününde" birinin arkasından (bu annem,babam,sevgilim,kankam vs. olur)atıp tutuyosam,bilecek ki; gerçekten öyle düşünmüyorum! Sadece rahatlamak amaçlı konuşuyorum. O yüzden bence çoook arkadaşım olmasına gerek yok, yanında rahat ettiğim sınırsız güldüğüm 'kendim olabildiğim' az ve öz kişi olsun bana yeter. Tabiki bu tarzda olan yeni insanlarla arkadaşlarla tanışmakta keyifli...

Sürekli kendini öven insanda sevmiyorum. Ben, kendini unutan,eğlenmesine bakan,ne konuştuğunu bilen,ona buna sarmayan insan seviyorum...

Rakı-roka-balık yapmayı da çook seviyorum.İyi içiciyimdir bir kadehten sonra 'ooo çok içtik' derim hahaayt.Deniz olsun,mangalda levrek olsun,sohbeti hoş arkadaşlar olsun tamamdır:) Tabii sürekli bu tatda yaşayan biri değilim ayda bir belki o bile değil...