AĞLADIKÇA...

Klasik bir akrep burcuyumdur...İşin komiği; yükselenim de akrep, istesemde belli insanlar dışındakilere açılmam, birine güvenmem için çoooook zamana ihtiyaç duyarım,şüphe bazen beni yer bitirir,süper senaryolar kurarım... Çokda takmam yani akrebim işte o kadar...
Amma velakin literatür'e baktığımızda benim daha bi ketum, hislerini belli etmeyen, ağlamayan,dişini sıkan biri olmam gerekir, ama nerde????? tam tersi hahayttt.
Bir huyum var ki paylaşmadan edemeyeceğim; ühü ühüüüüü çok kolay ağlıyorum... Grurum kırıldığında mesela asla tutamam asla içime atamam, canım acıdığında, işte geçen akbilim çalındığında... 'aptal yerine konulmuşluk' özellikle çok ağlatır. Bir de yani ağlamam geldiğinde ortamın , nerde olduğumuzun hiç önemi yok hahayttt
Ağlayınca açılanlardanım ben, ağlayıp ağlayıp içindekini atanlardanım. Kimisi ağladıkça bunalır ben tam tersi ağla ağla....O kadar abartıyorum ki bazen 2 gün gözümün şişliği geçmiyor hahaytt
Ya ağlamak zayıflık göstergesi mi? Neden insanların bazıları bunu böyle algılar? Onlarda mı sorun bende mi? Ülen ne yazıf olacam yaaaa sanki heryerimiz tam hahayyyt Benden tavsiye ağlayın açılın :) kasılmayın, sallamayın herkesi. Ağlatandan da acınızı münasip bir zamanda çıkartın hahaytt kanınızı yerde komayın hahahaaaaa
Nasıl ki kimseye hesap vermeden gülüyoruz o halde hesap vermeden içimizide dökebiliriz...Bu kadar lüksümüz var ayol hahayyyt
Gözlerinizden mutluluk gözyaşları eksik olmasın efendim saygılar..
Trt radyolarından Hürrem Sultan hahaaaaayt.